عضو هیات مدیره انجمن نساجی گفت: با اجرای سیاست داخلی سازی مواد مورد نیاز صنعت نساجی از سال ۱۳۹۸ ، اکنون ۷۲ درصد از مواد اولیه مورد نیاز این صنعت در داخل تولید می شود.

عضو هیات مدیره انجمن نساجی گفت: با اجرای سیاست داخلی سازی مواد مورد نیاز صنعت نساجی از سال ۱۳۹۸ ، اکنون ۷۲ درصد از مواد اولیه مورد نیاز این صنعت در داخل تولید می شود.

علیرضا نوری در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار اقتصادی ایرنا درباره مشکلات صنعت نساجی اظهار داشت: از تولید و صادرات حمایت چندانی صورت نمی‌گیرد اما از واردات حمایت می‌شود.

وی با بیان اینکه باید به ابعاد ملی این صنعت نیز توجه کنیم افزود: کالاهایی که با کیفیت خوبی در داخل تولید می شود، نباید مشابه خارجی آن وارد شود.

وی خواستار حمایت ملموس از صنعت نساجی شد و گفت: عدم حمایت ها حتی سبب شده تا این صنعت در دهه‌های گذشته بازار صادراتی خود را از دست بدهد.

نوری افزود: به دلیل اینکه دولت در صنعت نساجی حضور ندارد، آن را جزو صنایع بزرگ محسوب نمی‌کند به طوری که بهدنظر می رسد صنایع نفت، پتروشیمی و معادن اهمیت بیشتری برای دولت دارد.

عضو هیات مدیره انجمن نساجی افزود: صنعت پتروشیمی با صادرات ۱ میلیارد دلاری، اشتغال کمتر از ۵۰۰ نفری دارد اما در زنجیره نساجی تعداد کارکنان بیشتری مشغول به کار هستند.

نوری در پاسخ به اینکه مصداق مهم نبودن این صنعت برای دولت در چیست، گفت: اگر این صنعت برای دولت مهم بود، در دهه‌های گذشته اجازه ورود پارچه‌های استوک و پوشاک قاچاق را نمی‌داد.

واردات بزرگترین مشکل صنعت نساجی

نوری درباره واردات اقلام نساجی اظهار کرد: یکی از بزرگترین مشکلات ما، واردات است. به دلیل واردات پوشاک، از پارچه و کالاهای ابتدای زنجیره استفاده نمی‌شود.

این عضو هیات مدیره صنعت نساجی گفت: در سال ۱۴۰۳ ، ۹۶۴ میلیون دلار واردات اقلام نساجی داشتیم که ۱۷۶ هزارتن مربوط به پارچه بود. از این میزان واردات نیز بیش از ۸۰ درصد آن با کیفیت و قیمت مناسب‌تر در داخل کشور تولید می‌شد.

وی ادامه داد: یکی دیگر از اصلی‌ترین چالش‌های ما در حوزه نساجی، سیاست‌های وزارت صمت و بانک مرکزی است. ۴۰ درصد از پولی که ما از بانک دریافت می‌کنیم باید در آنجا بلوکه شود.

نوری افزود: در گذشته موارد اولیه وارداتی را به راحتی ثبت سفارش می‌کردیم و در مدت زمان یک هفته آن را وارد می‌کردیم. اما در حال حاضر فرایند تخصیص ارز ۸ ماه طول می‌کشد و ما هیچ پیش‌بینی نداریم.

وی خاطر نشان کرد: در نهایت مجبور می شویم که مواد اولیه را یک سال نگهداری کنیم و این موضوع گردش مالی را کند می‌کند.

نوری خاطر نسان کرد: به دلیل اینکه برنامه ای بابت تامین ارز نداریم، قیمت تمام شده کالا بالا می رود.

وی افزود: در حالی که دولت با واردکنندگان بسیار همراهی می‌کند، تولیدکنندگان داخلی نمی‌توانند با آن‌ها رقابت داشته باشند.

این فعال صنعت نساجی عنوان کرد: در کشورهای دیگر مانند چین، در عرض دو روز کالای مورد نظر را سفارش می‌دهند و تحویل می‌گیرند اما این فرایند برای ما یک ساله است که ۸ ماه آن نیز مربوط به صف تخصیص ارز است.

نوری بیان داشت: به عنوان مثال واردات ماشین‌ آلات نیز بیش از یک سال زمان می‌برد و تمام سخت‌گیری‌ها را برای تولیدکنندگان اعمال می‌کنند. اما واردات پارچه که بیشتر آن نیز در داخل تولید می‌شود، سالانه ۵۰ تا ۶۰ درصد رشد داشته است.

وی ادامه داد: در چند سال گذشته محصولات ایرانی به طور مستقیم به کشورهایی از جمله ترکیه صادر می‌شد تا اینکه ترکیه تعرفه کالاهای وارداتی از ایران را دو برابر کرد و سیاست‌های حمایتی اتخاذ کرد.

نوری افزود: البته ازبکستان جایگزین ترکیه شده است اما عملا در بحث بازگشت ارز مشکل داریم. به صورت غیرمستقیم نیز به عراق و افغانستان صادرات انجام می‌دهیم که البته آن‌ها به دلیل مشکلات موجود خود سعی می‌کنند از داخل کشور ما خرید کنند.